13 04.2019 Znowu w Błagowieszczeńsku

Pierwsze słowa ...?: niech będzie uwielbiony Bóg, który dziwnymi drogami Mnie prowadzi. Znowu mnie tu przysłał. Po co? Nie wiem. Jeszcze dokładnie nie wiem. Po dziewięciu latach przysłał znowu do Błagowieszczeńska... i ja nie wiem co pisać. Po pieciu latach wezwał znowu do Rosji. siedziałem przez chwilę nad klawiaturą nie wiedząc co napisać. Bo nie wiem co przede mna. I to jest piękne. To w Bogu wspaniałe. Całym sercem czuję teraz wypełnianie sie słów które otrzymałem od jednej osoby przed wylotem z Polski: "Po prostu pójść w nieznane. Droga kapłańska jest zawsze drogą ku tajemnicy. Bóg wyprowadza i zapewnia Ziemie Obiecaną. Reszta jest zaufaniem. Bóg powołuje i nie pokazuje konkretów..." (wg. Ks. Andrzeja Przybylskiego) Ciszę mam w sercu. Radość.  Coś w rodzaju zaufania. Odwagi zaufania. Pamiętam te wszystkie doświadczenia, kiedy zdałem sie na Niego i na jego plan wbrew logice. Nie zawiódł, chodź nie raz było cięzko. Nie zawiódł. I to Mnie dziś cieszy. Po prostu jestem ciekaw. Ciekaw Twojego nowego planu, albo dalszej części drogi, którą Mnie prowadzisz.
Jutro niedziela palmowa. Chrystus przybywa do Jerozolimy by wypełnic swoją misje. Jego droga sie wypełnia. Nabiera bardzo konkretnych, wyraźnych kształtów. Chodź na pierwszy rzut oka wydaje sie zupełnie inna. Zaczyna sie od trymfu, od Hosanna, od :"błogosławiony" od splendoru i wiwatów... nie widac na poczatku krzyża... tak jak moje kapłaństwo, w dniu święceń i prymi]cji, rozpoczęło sie od splendoru radości... tak jak  ślub pary młodej... rozpoczyna sie od radości i podziwu, od splendoru i orszaku ... tak jak narodzenia dziecka, poczatek przyjaźni i wiele innych pieknych rzeczy ... najpierw chwła i splendor ... potem przychodzi krzyż ... w mym kapłanstwie on sie pojawia, i ciągle wracał i wraca ... przychodzi krzyż na małżonków i testuje ich miłość wierność, przychodzi krzyż na przyjaciół i rodziców gdy dzieci rosna, przychodzi na wspólnoty chrześciajńskie i na misjonarzy ... poddaje próbie ich miłość... przychodzi i zadaje śmierć... tak jak śmierć zadał krzyż Jezusowi ...
potrzebny nam On ... Po nim zobaczymy Pashę ... bez krzyża nie ma Pashy ... nie ma zmartwychwstania ... On coś ukrywa ... w palmową niedzielę splendor, zasłonił ukrył krzyż ... prawdziwa misje Chrystusa... lecz krzyż niezrozumiany, odrzucony ... prowadzi do tego że ukryta jest Pasha, że jej nie dostrzegamy: Zmawrtywchwstania :) prawdziwego pełnego i jedynie rzeczywsistego splendoru - Zmartwychwstania - potrzebny krzyż by przyćmić ziemski blask naszych ziemskich chwał, które sami sobie tworzymy, potrzebny krzyż i śmierć którą niesie, by Bóg mógł nas wskrzesić zmartwych i dać nam prawdziwą Chwałę