Miałem pisać w sobotę. Lecz Bóg wcześniej posłał swoje Słowo mi, (tak wierzę) i czuje żę ono mnie przynagla by je wypowiedzieć. Tak biada mi gdybym nie głosił Ewangelii, i czuje to „biada” czyli bardziej mocne przynaglenie, napełnia mnie ono radością siłą. Pewnością. Wierzę, że wszystkich nas Bóg chce napełnić tym samym. Cóż to za słowo?

Zaczyna się do bólu. Od poczucia porażki. Zacznę od początku. W przestrzeni publicznej ostatnio sporo zamieszania. Internet, telewizja, środki masowego przekazu aż huczą od skandalów. Wywleka się coraz to nowe „grzechy” duchowieństwa, polityków, a także innych ludzi. Zabiera to zwykłym zjadaczom chleba wiarę. Tracimy wiarę w Boga, w Kościół, w państwo, wiarę w miłość, w przyjaźń, wiarę w drugiego człowieka, wiarę w dobro, sprawiedliwość, wiarę w przyszłość. Staczamy się ciemność. Ciemność nas połyka. Dochodzą do tego nasze osobiste porażki. niedoskonałości, choroby, grzechy, brak sukcesów, bieda, nędza, kompleksy itp… tracimy wiarę w siebie w sens naszego życia. Akurat wczoraj ja doświadczyłem podobnego stanu. Porażki. Nie będę szczegółów na ten temat. Moją porażką nie jest grzech ale po prostu nie przyjęli mi papierów na pobyt tymczasowy. Tracimy wiarę. Przynajmniej na chwilę. I Bóg dał mi swoje słowo: „Przeciwnik wasz diabeł jak lew ryczący krąży, szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu.” To słowo to nie opowieść o tych „duchownych, którzy zgrzeszyli” ale o nas których to gorszy.

Te różne z sytuacje ... hartują nas. Zgorszenia są złe, tak bardzo złe, I nie ma co usprawiedliwiać ich. Mimo to nas hartuje. Choć to straszne, obleśne, obrzydliwe ale prawdziwe. Diabeł nie śpi. Jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. I to znaczy że nie tylko pożarł kogoś kto nas zgorszył. Ten cytat mówi w czasie teraźniejszym, nie przeszłym: nie „pożarł” a chce „pożreć” On teraz chce pożreć nas, pożreć zgorszeniem. pożreć utratą nadziei, pożreć smutkiem, pożreć miłość do brata potepieniem go. Pożreć byśmy porzucili nadzieje i dobrą drogę. On teraz chce pożreć nas, pożreć zgorszeniem. pożreć utrata nadziei, pożreć smutkiem, pożreć potępieniem. Pożreć byśmy porzucili nadzieje i dobrą drogę. Nie mam na myśli neo, ale drogę rozwoju duchowego. Lew ryczy: mówi w głębi serca twojego – idź i pij, idź i ćpaj…. Nie warta twoja wiara niczego, nic nie jest warta twoja nadzieja, starania, do niczego z ciebie ojciec, matka, do niczego pracownik, do niczego chrześcijanin… próbuje cię wciągnąć w myślenie o porażce jako o ostateczności, połknąć cię przerażeniem. Nie jest moim zdaniem przypadkiem, że już w pierwszej encyklice nowy papież woła (Franciszek) – Nie dajmy się okraść z nadziei. Nie dajmy się okraść z radości. Nie dajmy się okraść z miłości, przyjaźni. Nie daj się połknąć bracie mój i siostro tylko dlatego, że ktoś cię zawiódł. Nie daj się okraść tylko dlatergo że ty sam siebie zawiodłeś. Nie daj się okraść tylko dlatego, że życie nie ułożyło się znowu tak jak chciałeś. Lecz ryczący w twoim sercu szuka kolejnej ofiary. Mocni w wierze przeciwstawmy się jemu. Jak? Otrzymałem słowo. W czasie Wielkanocnym w modlitwie brewiażowej niemal codziennie Kościół otrzymuje takie słowo: „Uradowali się uczniowie, gdy ujrzeli Pana...” Tylko wtedy odzyskasz radość. Gdy zobaczysz że za tymi „porażkami” stoi potężną ręka wszechmogącego Boga. Tylko wtedy odzyskasz nadzieję i wiarę w ludzi, wiarę w siebie, wiarę w życia, wiarę w dobro, piękno, wiarę w wartości … wiarę w człowieka – jeżeli dostrzeżesz, że Bóg kieruje i tym. Że nawet nasze osobiste porażki są jakoś wpisane w jego plan. I Kościół przez swoje porażki, w i ty przez Twoje porażki przechodzisz jak złoto przez ogień… piękniejszy, czystszy, mocniejszy… ja doświadczył tego nie raz, nie dwa, dziesiątki razy. Zaufaj Mi, więc co mówię. Dziś dziękuję Bogu za niejedną moją „porażkę” za niejeden problem który nie rozwiązał się tak jakbym chciał. Nie byłbym tym kim jestem dziś. Nie czułbym się tak dumny z siebie dziś jeśli by Bóg nie przeczołgał by mnie przez swój ogień tak wiele razy. O jak bardzo wdzięczny mu jestem. Choć rzucałem w niebo kamieniami. Jak bardzo wdzięczny jestem. Kiedy przestałem rzucać w niebo kamieniami? „Uradowali się uczniowie, gdy ujrzeli Pana...” - kiedy zobaczyłem Pana…. Kiedy zobaczyłem Boży sens moich porażek. To jest mój dowód na zmartwychwstanie Chrystusa. On żyje. I wyprowadził mnie z niejednego gardła lwa w które wpadłem, z nie jednej ciemn0ości wyprowadził. Dlatego ja nie piję, nie ćpam, dlatego się uśmiecham. Dlatego przyjąłem nie jedna porażkę. Dlatego trwam. Dlatego czuje że to Boże słowo przynagla mnie bym opowiedział o tym co widziałem. „Uradowali się uczniowie, gdy ujrzeli Pana...” Z Bogiem kochani :)